Bu noktada aklıma gelen Bertrand Russel’ın sözlerini sizlerle paylaşmak istedim. Lütfen düşünün, sizce bu sözler bugün de aynı değeri taşıyor mu?

“Ümitsizliklerden Kurtulun:
Tarihin hiçbir çağında kişinin düşünce ve vicdan özgürlüğü bu kadar değerli olmamıştır. Hepimiz bugünkünden daha yüksek bir amaca ulaşmak için ciddiyetle çabalamalıyız. Zulüm, adaletsizlik ve yoksulluk yaratan bir düzene karşı insanlarda güçlü bir irade olmalıdır. Daha uyanık, daha dinamik ve güçlü olmalıyız. Adaletsizliğe, nedensiz düşmanlıklarla, yalancılığa ve zulme karşı gelmeliyiz. Bir felaket karşında iradeli ve akıllı davranabilmemiz için iyi ve kötü olan şeyleri hatırlamamız gerekir. Ümitsizliklerden kurtulmamızın yolu: Unutmamalıyız; ufkumuzu genişletmeliyiz; kötüyü değil iyiyi daha çok görmeye ve değerlendirmeye çalışmalıyız.”

Bu durumu görünce şunu düşünmekten kendimi alamıyorum: Şimdiki sanat eserlerinin aksine bütün bu sanatçılar şaheserlerini tamamen odaklanarak, örneğin herhangi bir cep telefonu aramasıyla bölünmeye izin vermeden ürettiler. Acaba biz de bir şeyleri paylaşmadan önce ‘tamamlamaya’ odaklanmalı mıyız? Üzerinde düşünmeye değer bence…